„Wpływanie na makro/holistyczną perspektywę ryzyka”
30 listopada 2018
Jeśli chodzi o zarządzanie ryzykiem, firma riskonet wykorzystuje swoją specjalistyczną wiedzę w zakresie ubezpieczeń, do pracy na korzyść niezwykle urozmaiconej bazy klientów. poznanie firm ubezpieczeniowych i sposobu ich działania jest niezbędne, ale czy wiedzieliście, że riskonet oferuje także dogłębną wiedzę na temat procesów oraz sposobu podejmowania decyzji przez reasekuratorów? leo monse, zaufany partner biznesowy riskonet w zakresie inżynierii ryzyka z austrii, dzieli się z nami wiedzą i pomysłami na temat pracy reasekuratorów.
Reasekurator to firma ubezpieczeniowa, która ubezpiecza ryzyko innych firm ubezpieczeniowych. Proszę powiedzieć nam pokrótce, jak zdobył Pan wiedzę na temat reasekuratorów?
Leo Monse: „Zacząłem pracę w Dziale Zarządzania Ryzykiem w firmie Swiss Re jakieś 30 lat temu. Jako dyplomowany inżynier ochrony przeciwpożarowej byłem przyzwyczajony do koncentrowania się na zapobieganiu stratom i aspektach związanych z ograniczaniem ryzyka, przede wszystkim jeśli chodzi o standardowe zagrożenia na lokalnych rynkach. Praca w firmie Swiss Re była dla mnie ogromną zmianą, ponieważ zacząłem zajmować się poważnymi zagrożeniami na całym świecie. Jako inżynier ryzyka szkolisz się w zakresie zbierania jak największej ilości informacji podczas inspekcji na miejscu. Następnie wykorzystujesz zebrane informacje do przygotowania raportu, który powinien mieć bezpośredni wpływ na ubezpieczane ryzyko – np. opisując obowiązkowe zalecenia zawarte w Twoich rekomendacjach”.
Czym wyróżnia się „świat inżyniera ds. reasekuracji ryzyka”?
„Inżynier ds. ryzyka, który pracuje dla firmy reasekuracyjnej, rzadko ma bezpośredni kontakt z ubezpieczanym ryzykiem. Zazwyczaj otrzymuje informacje na temat ryzyka (raporty dotyczące ryzyka), które zostały przygotowane przez cedentów na całym świecie. Są to firmy ubezpieczeniowe, które reasekurują swoje ryzyka reasekuratorowi. Umiejętność wykorzystywania takich (często niepełnych) informacji to specjalistyczna wiedza. Wszystko polega na znalezieniu odpowiednich danych, które przedstawione zostały w różnych formatach, które są niejednolite i zazwyczaj bardzo nieprzejrzyste. Ważne jest, żeby opracować na ich podstawie pewien schemat, który pozwoli na porównanie ryzyka. Oznacza to, że inżynier musi pracować w niepewności i robić pewne założenia – jest to bardzo nietypowa sytuacja dla inżynierów, którzy zawsze starają się wszystko doprecyzować!”.
„W biznesie umownym reasekuratorzy nie sprawdzają każdego ryzyka, ale do pewnego stopnia polegają na swoich cedentach, którzy potrzebują zaufania”.
„Poczynione założenia są następnie porównywane z innymi danymi/informacjami, które mogłyby je potwierdzić. Praca ta oparta jest na stosunkowo systematycznym podejściu, które umożliwia opracowanie rankingu ryzyka w odniesieniu do jego jakości. Dwa najważniejsze aspekty, których wymaga się od inżyniera ds. reasekuracji ryzyka, to po pierwsze jakość ryzyka (jako element determinujący przyjęcie/odrzucenie zakresu reasekuracji), a po drugie oszacowanie straty (jako element determinujący możliwość zabezpieczenia dla cedentów). Ta specjalistyczna wiedza jest w dużej mierze wynikiem doświadczenia i dzielenia się informacjami z innymi ekspertami”.
Riskonet przedstawia się jako kompetentny i doświadczony gracz na polu zarządzania ryzykiem. Dla jakich klientów może być przydatna specjalistyczna wiedza w zakresie reasekuracji?
„Z technik zarządzania ryzykiem systematycznie wykorzystywanych przez reasekuratorów oraz ich możliwości porównawczych, które opierają się na doświadczeniu zdobytym w określonych sektorach rynku na całym świecie, mogą skorzystać wszyscy udziałowcy rynku ubezpieczeń przemysłowych. Po pierwsze, lokalni ubezpieczyciele często nie mają międzynarodowego doświadczenia/specjalistycznej wiedzy. Po drugie, na rynku są także brokerzy, którzy mają ograniczony dostęp do technik systematycznej klasyfikacji. Jeśli chodzi o ubezpieczonych, są to firmy przemysłowe, które nie mają prawdziwych możliwości porównawczych w zakresie swoich konkurentów. Większe firmy muszą mieć własną kulturę ryzyka, którą opracowują dla występujących w niej zagrożeń – w tym zakresie zasadniczo korzystają z wiedzy i doświadczenia reasekuratora”.
„Te same elementy są niezwykle ważne, jeśli chodzi o rozwój narzędzi niezbędnych w inżynierii ryzyka wykorzystywanych w zapobieganiu stratom oraz klasyfikacji i ocenie ryzyka. W związku z tym, także konsultanci ds. ryzyka i inżynierowie ds. zapobiegania stratom czerpią korzyści z tej specjalistycznej wiedzy”.
Jakie korzyści daje klientom lepsze zrozumienie reasekuracji przez firmę Riskonet?
„Wiemy, jak systematycznie analizować ryzyko i przedstawiać przejrzyste zasady jego oceny. Dzięki temu możemy odpowiednio zarządzać ryzykiem, wprowadzać ulepszenia i zajmować stosowną pozycję na rynkach ubezpieczeń. Znamy różne strategie dotyczące szacowania strat stosowane przez różne podmioty i na rożnych rynkach, dzięki czemu możemy odpowiednio się nimi zajmować. Krótko mówiąc: mówimy językiem reasekuratora – jeśli to konieczne”.
Reasekuratorzy mogą mieć czasami inne podejście do ryzyka. Ogólnie mówiąc, patrzą na ryzyko w dalszej perspektywie niż ubezpieczyciele. Czy zgadza się Pan z tym?
„Tak. Częściowo wynika to z ich natury, a częściowo ze sposobu, w jaki działają. Biorąc pod uwagę niebezpośredni stosunek reasekuratorów do ubezpieczonych, firmy reasekuracyjne zawsze mają zdecydowanie mniej pracowników niż bezpośredni ubezpieczyciele, którzy dbają o swoich ubezpieczonych. W biznesie umownym(który stanowi największą część obrotów) reasekuratorzy nie sprawdzają każdego ryzyka, ale do pewnego stopnia polegają na swoich cedentach, którzy potrzebują zaufania. Zaufanie trzeba zbudować, a to wymaga czasu i spojrzenia z dalszej perspektywy. W zależności od wyników, portfolio zmieniane jest raz do roku”.
„W biznesie fakultatywnym(pojedyncze ryzyko) reasekurator sprawdza każde indywidualne ryzyko (podobnie jak bezpośredni ubezpieczyciel) i podejmuje decyzję. Musi polegać na informacjach, które otrzymuje, ponieważ nie jest w stanie zweryfikować każdej otrzymanej oferty przedstawionej przez cedenta czy brokera. Taki model biznesowy nie sprawdza się bez spojrzenia z dalszej perspektywy”.
Dlaczego reasekuratorzy czasami proszą o dodatkowe informacje na temat określonych działań i ryzyka, a nawet narzucają pewne ograniczenia?
„Reasekuratorzy mogą oferować określone produkty interesujące dla ubezpieczonych (np. Cyber, ISBI, NatCat itp.). W związku z tym mogą być potrzebne dodatkowe informacje. Jednakże możliwości na niektórych rynkach mogą być ograniczone. Dobrym tego przykładem jest NatCat: w przypadku powodzi lub trzęsienia ziemi dostępne jest tylko częściowe pokrycie strat, uzależnione od tego, czy nieruchomość znajduje się na terenach narażonych na takie zjawiska. Zasadniczo reasekurator stara się patrzeć na ryzyko z perspektywy makro, a nawet holistycznej”.
Jak można – z pomocą firmy Riskonet – efektywnie wpływać na to postrzeganie ryzyka?
„Uważam, że efektywny i adekwatny transfer ryzyka będzie coraz bardziej uzależniony od odpowiedniego i przejrzystego zarządzania ryzykiem, przejrzystej informacji na temat ryzyka oraz stosownej dokumentacji (= „inżynierii”). W niedalekiej przyszłości nie wystarczy pisanie długich raportów i podawanie ogromnej liczby danych (niestety tak wygląda wiele „typowych” raportów na temat ryzyka…). Potrzebne będą zwięzłe i przejrzyste informacje. Jest to kwestia podnoszenia poprzeczki, co dzieje się także w innych obszarach biznesu… Jeśli chcesz dostać pieniądze od swojego kierownika banku, będzie on/ona potrzebować więcej informacji niż jeszcze kilka lat temu, ponieważ obecnie inwestycje opierają się na wielu, wykonywanych z należytą starannością, krokach – wszyscy próbują podejmować decyzje opracowane za pomocą „inżynierii”. Firma Riskonet jest w stanie zapewnić taki know-how”.
